நடை பிணமாய்

பொய்யென்ற
போர்வையை
போர்த்திக்கேண்டே,

நாளும் பொழுதும்
கண்ணீருடன்
ஏங்க விட்டாய்!

உயிர் நாடி நின்றிடும்
வேலைவரை,
காத்திருந்தாயோ,

கரம் பற்றி காத்திட?
சொல்லிவிடு
என் உயிர், நீ தான் என்று!

ஈழத் தென்றல்